Şimdi sükût vakti ey kalbim!

Şimdi sükût vakti ey kalbim! Bak insanlar taze telaşlar toplamada kaldırımlarda.Tüyü bitmemiş günahlarını süslü ve sahte bir edayla sunuyorken şehir,insanlar çığlık çığlık “yalnızlık” haykırmakta… İnsanlar âvâre,insanlar divâne… Bu şehir virâne ey kalbim… Asûde iklimler çoktan terk etmiş gökyüzünü..Ağaçlar öksüz kalmış,çiçekler yetim..Irmaklar başıboş geziyor,yolları kurumuş çoktan..Toprak sessiz figanlar akıtıyor göğsünden..İnsanlar parçalanmış nar gibi saçılmış ey kalbim!..Ezilmiş […]