Dünya, çek git Dünyam’dan.

Dünya, çek git Dünyam’dan.

Gül diye sapladiğın diken mis kalbime… Daha içimi açamamıstım bile..

Nar olandan yar olmazmış meğer. degilmissin ömre değer, neyine aldandı bilmem fikrim bedenim ..

Bekliyorken beni 3 parça kefenim. yanıyor şimdi sana kandigima, içerim ciğerim…

Şimdi yaşadığım yalnızca içli hederim…

Bir uçtan bir uca felaketmis düzenin. Hiç bitmiyor, gün geçmiyor ki kabre inenin…

Güldüğü değil vaki peşin sıra gidenin. Esvaplari parlak yüzü solgun her guzelin.

Dizelenmis sana sahte sevgiler.

Bir değil bin yangını Körükler.

Bükmüyorsunda zorba boynunu, yanarken üzdügün kalpler..

Üstelik arsızca sürüp gider, Alevli çukurlarına çekmek için, işveler… işveler…

Kızıl semalarinda kış yağmurları.

Bereketten uzak sığ çorak yaylaları.

Ağlattığın yetmezmiş gibi sütte Bebe, gözleri yolda hasrette Anaları birde

üstüme üstüme yuvarlar sin yamaç tan kopup gelen gülle kayaları.

Şarkısı Batsın kalbe Hicran iğneler. Derdim çok çarem yok zoraki dir bu gül meler.

Boşa dır kendini bulmaktan aciz bu gitmeler bu gelmeler, neyine gerek bilmem ki,

için için kalbe cilve sevmeler.

Tövbeler olsun ardına düştüm yanıldım, ne bilirdim zindanına sarıldım.

Bir değil binler yerden kırıldım….

Aklım baş’a sevgim kalbe sığmadı.

İttim ama gene uzak durmadı, Dünya, beni biliyorum sevmedin.

verdiğini can içeri vermedin.

Tek gülüne kalb’i nazar eyledim. onu bile soldurmadan vermedin.

Çek git artık dolandığın dilimden.

Hiç bir vakit girmedigin kalbimden.  Ser im den Kalbimden dilimden.

Bilhassa Rab’e aşık gönlümden.

….. paşa Varol. …..