Anneannem;
Ona ait hatırladığım bütün karelerde, oturduğu iskemleden ayağa kalkmak için ellerini önce yere koyar sonra etrafında ne varsa ona tutunarak kalkardı.
Yaşlıların bir çoğu belki de bunu yapardı, güçleri az olduğu için muhakkak.
Bazen benim de gücüm tükeniyor güç alabileceğim şeylere tutunmaya çalışıyorum.
Bazen de o şeyler benden güçsüz çıkıyor.
İnsan olarak yanlış şeylere tutunuyoruz.
Yıkımlar bu yüzden Her sarsıntı ile dengemizi kaybetmemiz.
Kendi temelimizin sağlam olmayışından.
Ve insanlar gerçekten bir insanin başına gelebilecek en büyük kaza.
Her zorlukla beraber bir kolaylık vardır