Hayat ve ölüm ikisinin arası ince bir çizgi.
Ne zaman sonlanacağı belli olmayan bir hayat sürüyor yaratılmış mahlukat.
Bir an diğer bir ana varamacağımıızın garantisi olmadan yaşıyoruz.
Bir kıyamet bekliyoruz biz insanların küçük kıyameti olan.
Aniden bir anda kopacak..!!
Hayata bizi bağlayan ipekten bir iplik misali..
Ne yarınlar için kurduğumuz hayaller, nede dünde düşlediklerimiz engel olabilir buna.
Sağlık dediğimiz şey ise hiç mani değil ölümlere. Nede hastalık tek sebep ölümlere.
Nede başa gelen kazalar ölümlere tek sebbeiyet.
Ne de gençlik mani buna nede beli büken yaşlılık.
Ecel vuku bulunca can bedenden uçar gider.
Hak vuku bulunca, onu benden de tutmaya hiç bir güç kalmaz artık..
Ondan geldik ona gideceğiz ayeti çınlar kulaklarda..
Ve insan aczi yetini bir kez daha anlar yine. “ÖLÜMLE”