Yüreğinden gelen ses, Hiç susmaz ki.
Attığın çığlığa sağır kesilir. Sus diyemezsin, o hep konuşur.
Bazen dalgalanır, hırçın bir deniz gibi olur.
Bazende hüzünlenir, hep konuşur.
Yaşadığı gelgitlerle dile gelir. Ama hiç açılamaz tam manasıyla
Sadece yürekte kalır, bazı serzenişler..
Hayatın bize getirdikleri işte..!
Bazılarını mısralara dökeriz.
Ama kalbimizi içimizi, Allah’tan başka kimse bilmez!
İnsan yüreğinde başkadır. O’nu ancak o serzenişleri yaşayanlar anlar.
Bazen bakıyorum, Beni Dünyaya getiren Annem bile anlamıyor beni.
Kendi kendine niye konuşuyorsun diyor.
Bazen seni senden başkası anlamaz.
Yargılarlar tarif izah edemezsin sendeki seni.
İşte bu yüzden mi acaba demişler her bir insan bir alemdir.
Ruhen de öyledir, bu yüzden her insan ayrı bir Alem
Duygularıyla Ruhuyla yürekten gelen sesiyle farklı.
İnsan dedikleri Ben-i Adem
