Hayat herkeze karşı acımasızdır. Kişinin derdi sahiplendiği kadar derdi sorunları büyür. Bazende dert dediğimiz yada dertler diye adlandırdığımız sorunlar çok sevdiklerimiz yada onları çok sahiplendiklerimizin iyi niyetimizi suistimal etmesindendir diye düşünürüz.
Hayat çok acımasız deriz aslında kişi en çok kendine acımasızdır. Sebep ise kendini üzecek her türlü ortam ve şartları oluşturur ve bu zemin ve şartlar bilerek veya bilmeyerek Allâh’ın şeriatını çiğnemesinden kaynaklanır.
Kulun nefsinin yada nefsinin hoşuna gidecek en ufak şeyden ona müsamaha göstermesi ile başlar.
Hatanın farkına varmak önemli olsada daha önemli olanı hatayı tekrar etmemek tir. Kul her anda Rabbi ile murakaba halinde olursa kişinin kalbi günaha düşmeside daha güç olur.
Sıkıntı dertler günümüz diyimiyle ”Hayat çok acımasız ” Bu dünya nın gözü kör olsun.. Ve buna benzer hamd ve şükürdende kulu uzaklaştırır. Her sıkıntı dert kuldan sevdiklerimizden geldiğini zan edip öfke kızgınlığa döner.