ALLAH (c.c) TAKVA SAHİPLERİ İLE BERABERDİR…

“Ebu Hüreyre (r.a.) der ki;

Peygamber Efendimiz’e (s.a.v)

–Ey Allah’ın Resûlü! İnsanların en keremlisi (hayırlısı, şereflisi ve değerlisi) kimdir?” diye soruldu. Resulullah:

“–En çok takvâ sahibi olanlarıdır” buyurdu. (Buhârî, Enbiyâ, 8, 14, 19; Menâkıb, 1; Tefsîr, 12/2; Müslim, Fedâil, 168)

Takva Nedir ?

“Takvâ; sakınmak, korunmak, çekinmek, hoşa gitmeyen şeylerden uzak durmak, tehlikelere karşı kendini korumak, korkulan şeyle araya bir mânia koymak demektir. Takvâ, mü’minin Allah’ın hıfz u emânına sığınarak, âhirette kendisine zarar ve elem verecek şeylerden titizlikle korunması ve günahlardan sakınarak sâlih amellere sarılmasıdır.”

“Takvanın alt sınırı küfür ve şirkten korunmak, ortası büyük ve küçük günahları terk etmek, üst seviyesi de, gönlü Cenab-ı Hakk’ın râzı olmayacağı her türlü menfî düşünceden korumak ve Allah’tan başka her şeyden (masiva) yüz çevirmektir. Takvanın bu mertebesi için bir sınır ve nihayet yoktur. Her müttakinin önünde devamlı olarak terfi edebileceği daha yüksek bir takva mertebesi mevcuttur. Bu mânevî yolculuk ölüme kadar devam eder.

Takvanın üst mertebelerinden biri, her ne şekilde olursa olsun Allah’a (c.c) itaat edip hiçbir şekilde isyan etmemek, O’nu daima zikredip hiç unutmamak ve her zaman şükredip küfran-ı nimette bulunmamaktır.”

Kişinin takvâsı, yaptığı ibadetlerden ziyade, yasaklardan kaçınması ile değerlendirilir.

Hz. Ömer, bir gün Übey bin Kâ’b Hazretlerine takvânın ne olduğunu sormuştu. Übey (r.a.) da ona:

–Sen hiç dikenli bir yolda yürüdün mü ey Ömer?” diye sordu. Hz. Ömer:

–Evet, yürüdüm” karşılığını verince bu sefer Übey (r.a.):

–Peki, ne yaptın?” diye sordu. Hz. Ömer:

–Elbisemi topladım ve dikenlerin bana zarar vermemesi için bütün dikkatimi sarf ettim” cevabını verdi. Bunun üzerine Übey bin Kâ’b (r.a.):

–İşte takvâ budur” dedi. (İbni Kesîr, Tefsîr, I, 42)

İnsan, dikenli tarlada yürürken, zarar görmemek için nasıl dikkatli, titiz ve uyanık hareket ederse, mü’min de yaşıyor iken dünya  hayatında haramlara ve mekruhlara dokunmamak için aynen öyle dikkatli ve hassas davranmalıdır. İşte Allah’ın (c.c) muhabbet ve rızasını kaybetmemek ve O’nun gazabını çekmemek için emir ve nehiylerine itina ile tabi olmak, bu itaat hâlini korkulan şeylerle aramıza perde gibi çekmek takvâdır. Bu sebeple takva kısaca “Allah’tan korkmak” ve “Allah’a saygı duymak” tır.

Takva, fazilet ehli salih bir mü’min olarak Allah’ın rızasına uygun bir hayat yaşamaktır.

Takvâ en mühim âhiret azığıdır. İnsanı ebedî azaptan o kurtarır, Cennete o nail eyler ve Allah’ın (c.c) rızasına o kavuşturur.

Cenâb-ı Hak şöyle buyurur:

“(Ey mü’minler! Âhiret için) azık edinin! Bilin ki azığın en hayırlısı takvâ azığıdır. Ey akıl sahipleri! Bana karşı takvâ sahibi olun!” (Bakara 2/197)

Cenâb-ı Hakk’ın takvâ sahibi kullarına bir ihsânı daha vardır ki o da çok mühimdir. Âyet-i kerimede şöyle buyrulur:

“Ey iman edenler! Eğer Allah’a karşı takvâ sahibi olursanız, O size iyiyi kötüden ayırt edecek bir anlayış (Furkân) verir, kötülüklerinizi örter ve sizi mağfiret eder. Allah büyük lûtuf sahibidir.” (Enfâl 8/29)

“Allah takvâ sahipleriyle beraberdir.” (Bakara 2/194; Tevbe 9/36; Nahl 16/128)

Takva sahibi bir mü’min, gönlü zengin ve hayır ehli olur, ibadetlerinde titiz davranır ve kimseye zararı dokunmaz. Kul hakkından büyük bir itina ile kaçınır. Geçim ehli olduğundan herkesle ülfet eder ve herkes de onunla ülfet edebilir. Böyle bir kulu Cenâb-ı Hak da sever Peygamber Efendimiz de (s.a.v) , diğer kullar da… Bu potansiyel tüm kullarda varken Takva sahibi olmak bu kadar zor olmasa gerek…

Rabbim Cümlemizide  Takva ehli olan kullardan eylesin İnşaALLAH .  (Amin)