Gönül aşka susamış severmiş tende cani, yanarmış sevdasına deli divane gibi düşermiş kızıl çöllere fırtınalar koparken korkmaz yürürmüş.
Hep kendisine sorarmış İnsan neden sever ki ?
Yarım kalmışlığını tamamlamak yada , başını omuzuna yaslamak için mi yoksa bağından güller dermek için mi…
Bir daldık ki yüreğe yandık yanıldık hep var sandık belkide hiç yoktu yada güneşin gölgesi kadardır sevgiler simdi ben çekildim kimseye ait değilim.
Kendime bile fazlayım ne yürek yangınım nede gönül ağıtlarım kaldı bir ahda kendime aldım gayri başka söz Söylemesin sevdiğini söyleyenler.
Kaldırsınlar gönlümün cenazesini ve salalar okusunlar ardımdan..
Elveda sevgiden dem vuran vefalılar…