Bir Gün Benim De Kısmetim Açılır Belki

Güzel bir gün. Sağlık ocağındasın. Hastalar gelip gidiyor. Bir yandan tansiyon ölçmeye gelmiş teyzeler, bir yandan şeker ilaçlarını yazdırmaya gelen amcalar. Bir tarafta çocuklarını muayene ettirmeye gelen babalar, bir tarafta bebeklerini aşıya getiren anneler. Günün ilk hastalarını muayene etmişsin, o ilk curcunayı atlatmışsın. Kesilmiştir ağlayan bebeklerin sesi, gitmiştir iğne korkusuyla muayene gelen çocuklar. Bir sessizlik hakimdir. Sen de her günkü gibi girmişsin duabahçesi ne, sohbeti takip ediyorsun.

Kapı açılıyor, tanıdık bir sima. Evet bu amcayı hatırlıyorsun, sürekli gelir hal hatır sorar ama bu gelişi bir farklıdır. Elinde tuttuğu çiçeklerin güzelliği gözlerine yansımıştır. Hoş bir sada ile yaklaşır yanına. Hocam bu çiçekleri size getirdim der. Bir yandan çok mutlu olursun, bir yandan da çok mahçup. Ama güzel bir andır o an. Duygulanırsın, hüzünlenirsin.

Eline alırsın çiçekleri, dalarsın derinlere. Nereden eser bilinmez ama düğünde gelinin attığı çiçeği yakalamış gibi hissedersin kendini. Galiba sosyal medyada dönen çiçek atma sahnelerinde kalmıştır aklın. Bağlantı kurar zihnin. Evlenme sırası bana mı geldi artık dersin. Sonra kör olasıca kısmetine dem vurursun sitem edersin. Bir yandan evlenme vaktinin gelmiş olduğunu her gün yüzüne vuran annen baban gelir aklına, bir yandan ne zaman tatlını yiyeceğim evladım diyen teyzeler, amcalar.

Galiba evde kaldık be amcam. Tekrar hatırlamış olduk evde kaldığımızı.

Bir gün belki bizim de kısmetimiz açılır der ve tüm evde kalmış site arkadaşlarımıza dua ederiz. Sizlerin de duasında yer bulabilmeyi ümit ederiz.

Hayırlı ve sağlıklı günler dilerim.
Bazılarınızın sevdiği, bazılarınızın hiç sevmediği; kimisinin tanıdığı, kimisinin varlığından haberdar olmadığı sohbet arkadaşınız Prozac 🙂