Benim olmadı bu Dünya.. çocukluğumu da aldılar..!
Ben şiirlere konu oldum;
Beni bırakıp gittiler sonra…
Ne yazdılar bilemedim,
Benim olan şiirimde…!!
Uzakmış mutluluk, bir onu anladım..
Yani mutluluk diye bir şey varmış..
Öyle dediler, buraya da gelir mi acaba.?
Güneşe yürüdüm,
Belki orada saklanmıştır gülümsemeler..
Annem, Babam, kardeşlerim..
Başımı okşayanlarım…!!
Sonra?
Yanlızca ayaklar gördüm ..
Yalnızca ayaklar..
Üstüme üstüme yürüyen…
Ben çocuğum oysa,
Güneşe bile yürüyemeyen çocuk..
Gözlerim yaşlı, Dudaklarım çatlak..
Çığlığı bıraktım o gün bu gün..
Duyan yok.
Annem yok.! Babam; kardeşlerim…!!
Bir tek güneşim kaldı..!
Onu da almasınlar..
Olsun.! Ben yürüyemesem de, yine de..
Bir güneşim olsun…
Ne kadar sert bu sesler..
Artık yanaklarımda hissetmediğim…
Elleriniz ne sert…
Ben çocuğum oysa..
Güneşi bile ödünç, Gökyüzünün
İçimi üşüten bakışlarınız..
Gökyüzümü örten kaşlarınız…
Güneşimi soğutuyor…
Ben güneşsiz üşürüm..
Ben çocuğum… güneşi elinden alınmış…
Hayal meyal aklımda..
Annem örtüsünün altında..
Babam elinde tespih, biz kucağında…
Yuvamız derdi annem..
Oda yatardı babamın dizinin ucunda..
Biz çocuk uk.
Hayallerimiz avuçlarımızda..
Güneş ise o zamanlar hep odamın camında..
Güneş e yürümeyi düşünmezdim.
Ben çocuktum. O ise koskoca güneş..
O gelirdi.. bana.. her sabah odamda…
Sahi ,odam vardı benim..
Kardeşlerimle paylaştığı m..
Duvarlarında anılar,
Tavanına astığımız umutlarımız…
Bir bir döküldüler..
Umutlarımız..
Anılarımızı da almazlar değil mı…
almasınlar.
Güneşi de onlara veririm..
Yeter ki anılarım a dokunmasınlar.
Ben zaten çocuğum ..
Nasıl yürürüm ki güneşe..
Bende kalsın anılarım..
Ben de kalsın..
Annem babam… kardeşlerim…
Nerelerde nasıllar..
Güneşe beni almadan gittiler..
Güneş bana bakıyorsa..
Onlarda bakıyordur.. değil mi…
neden beni de
Yanlarına almıyorlar…
Onlar yürüyebildi güneşe..
Beni ayak seslerine bıraktılar..
Ne varsa ezilebilecek..
O ayaklar altında şimdi..
Ben çocuğum oysa..
Bir ayak boyunda..
Güneşe gitmiş herkes kimse yok yanımda..
Özlemek istemiyorum..
Bir ömür sürecek çünkü..
Güneş dost değil mi…
Geceyi kovaladığına göre..
Ben bir çocuğu m..
Nasıl giderim minicik ayaklarım la güneşe..
O gelsin bana
Pencere me geldiği gibi….
Anneme babama …
Kardeşlerime götürsün beni….
Özlemek istemiyorum..
Uzun sürecek çünkü..
Güneşe gitmek istiyorum..
Gürültü ile gelen güneşe…
Korksam da…
Yazan: Paşa Varol (yamaç)