Döndüm,
Sen bekle demiş iken ben beklemeden bıraktığın şehirden gittim, geri döndüğümde sen hala gelmemiştin.
Kaç zaman sürecek bu ayrılık bilmeden beklemek ne zormuş.
Kızıyor musun? senden habersiz bu şehirden gitmelerime, Bilmiyorum..
Binlece soru birikmiş adeta zihnimde sessizliğimizde, her güne ait başka hülyalara dalarken özlüyor musun? eskisi gibi seviyor musun? bilmiyorum:
Sonunu bilmeden döndüm, ve hala neredesin bilmiyorum.
Yol boyunca gölgesi devrilen ağaçlara bakıp kulaklarımın değil ruhumun dinlediği ezgi de seninle konuşuyordum.
Sevmeyi mi özlemiştim, Beni sevmeni mi yoksa masumca gülüşmelerimizi mi?
Seni özleyerek nasılsın merak ederek.
Yüreğimde hasretini hissederek.
Döndüm,
Peki ya sen neredesin?
Selamun Aleyküm…
Bir şeyi kavramak gerek hayatımızdaki satır aralarına ; ben varım güneşin çepeçevre sardığı , karanlığın renginde …
hep beklediklerimiz var , birde başkaların beklenileni belkide.. birinin koştuğu yerde , birileri yürümeye hasret,,, kim nasıl bakarsa öğle okur elbet kader yazgısını vesselam
Hayatın mutluluklara renk açması dileğiyle
Her okuyanda farklı bir yanlızlığa götürecek , güzel bir paylaşım olmuş ki , en değerli olan hedefe yöneltmiş yazınız ; KENDİMİZ ….
Selamlar…
Biliyorum aslında, kimse gerçekten sevmez kimseyi.”