Gecemin kırgın adıydı bir ben vardım birde görmediğim duymadığım ama içimde yaşadığım ELİF’ im vardı.
Elif yüreğimin açılmamış kilidiydi gönlüme söz açtığımdan beri hayalim kavuşmak için vuslatımdı.
Kaç cümle eskittim kaç geceye ram ettim ve onu hiç durmadan YAR diye anlattım.
Korkularım sararken yalnızlık iniltileriyle, elçiler gönderirken seyrime, kaç perdeler gözümün önünden kalktı da can özüme hazan yazıldı.
Ve ben yüreğimi üşütürken kefene sardım bekleyişleri mi.!
Elifim can pazarında bana satılmıştı bedeli ise kendi canımdan vazgeçmekti
Dediler ki gözünün görmediği gönlünün katlandığı yare yanacaksan tutuşmak için sinelerini yakacaksın.
Dedim ki elif benim kefenim ekmeğim suyum, gecemin ayı gönlümün baharı aşk yurdumun sessiz bakışı.
Peki dediler elif senin muradın yazılmış kaderin olsun…