Ana Sayfa » Genel » Günlüğüm ve Ben:

Günlüğüm ve Ben:

Günlüğüme göz atarken.

Okul zamanlarından  kalma anılara bir tebessümde iştirak ediyor.

İnsanın   duyguları sitemleri hiç değişmiyor hayata  dair.

Sadece  cümleler  daha  acemice yazılmış oluyor, belkide  acemilik değil daha içten daha safiyane..

Çocukluğumuz işte  çok bulanmamışız ki teknolojiye  hala  eski defterlerimiz var.

Anıları karıştırdığımız  da   gülümsediğimiz..

Çocukça  o sitemlere  bakıyorum bende sizlerin eski yazılarınızı okuduğunuz   gibi.

Ne büyük acılarmış..

Bir Bayramlığın alınmaması ne büyük acıymış ayakkabının ve elbisenin renklerinin uyumsuz olmaması.

🙂

Okul pikniğinin yağmurlu hava   nedeniyle iptal olması..

Nasıl isyanlar feryatlar kıyametler kopmuş her satırda adeta.

Her satır beni gülümsetirken  ardımızdan gelecek neslin acaba karalanmış hiç anı defteri olacak mı ?

düşüncesi kapladı..

Onların yarınlarını hatırlatacak telefon bilgisayar gibi teknoloji  aynı sevinci yada  aynı duyguyu taşıyabilecek mi ?

Kurşun kalemin hissettirdiği  duyguyu hissedebilecek mi  gençlik ?

Acaba bizler gibi duygusal anılara sahip olacaklar mı ?

Her güne dair bir not düşün  beyaz sayfalara.  Saçlara kır düşmeden. Yarınlarda Dünyanın  ne derece geçici  olduğunu daha iyi anlamak için..

Ve hiç bir şeyin  öneminin olmadığını yalnızca baki olanın Allah cc olduğunu en güzel anlamın yolu da  insanın kendi geçmişidir.

Dünün  çocuklarıydık, bugünün yetişkinleri büyükleri olduk. Yarının yaşlılarına adayız.

Yüzlerde tebessüm dolu anıları yazmanız temennisi ile;

 Saygılar:

 

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir