Nur-i Ayn

Nur-i AynVar ile yok arasındayım,
Ya tutarsın beni sende var olurum,
Gecem gündüze döner.
Yada bırakırsın
Güneşin her yeri aydınlattığı anlarda gündüzlerim zindanın karanlığına döner
Tut ellerimi,
Sustur dilimi,
Durdur uçurma yürüyor gibiyim.
Senle olup senle geçirdiğim her anın güzelliği bir başka, Ey Nur-i Ayn
Bilmiyorum ki kırgınlığın bana neden?
Ey Yar.!
Seni mi incitiyorum ki böylesi bakışların benden uzak.
Böylesi yanındayken sana hasret.
Başıma yastık yaptığını esirger oldun benden,
Ne gülüşmelerimizin anlamı kaldı ne gözyaşlarımızın..
Bilmiyorum ki nasipsiz miyim senden,
Yada sen mi nasipsizsin benden.
En karanlık gecelerimi aydınlatan nur-i ayn’ım,
Hasta anlarımda sancılarımı dindiren,
Ağrılarımı kesen,
Şifa ayetlerini kulağıma fısıldayan.
Söyle bana neden küstün böyle..
Dert yandığım..
Söyle seni bana küstüren ne?
Vazgeçilmezim,
Son nefesime kadar seni murat edişimin sahibi..
Kabre konacak anıma kadar beraberliğe söz verdiğim.
Nur’um Gün aydınlığım.
Sevdiğim,
Korkularımın sebebi, sevincimin kaynağı.
Aklımdan kalbimden çıkmayanım.
Ruhuma ferahlık veren ,
Susuzluğumu gideren Zemzem’mim..
Söyle nedir bu küskünlüğün.
Hangi garibin gönlünü kırdım ki böyle yüz çevirir oldun söyle.
Senden ayrılıktan daha ağır acıyı yaşamadım ben..
Yokluğunla sınama beni..
Bu zayıf benliğimi perişan eyleme yokluğunla..
Savurma yokluğunun cehennemine..
Nurum güneşim..
Küsme bana, yüzünü çevirme, yokluğunla sınma Sevdiğini..