Bir umuttur bir hayaldir çocukken bizi mutlu eden.
Yağmur silecek olsa da, oyun oynamak için çizer karalarız bir şeyler, Bezen adı sek sek olur.
bazen köşkler saraylar, bazen asker kuleleri çizeriz vatanı korur o güzel küçük yürekler.
Uçak çizeriz, ve o’na tutunuruz hayal dünyasında!
Uçarız gökyüzünde özgürce.
Mesud oluruz bulutların arasında gezinirken.
Büyümez hiç çocuk tarafımız.
Saklarız çoğu zaman, o nadide saflığımızı.
Çizdiğimiz resimleri yağmur siler diye korkardık küçükken.
Tutunuruz sıkıca çizdiğimiz resimlere ve karaladığımız hecelere.
Yere çizilmiş çocuksu hayallerimizi, büyükler basar silerdi.
Büyünce de çocuk kalan yüreğimizi yine ezer o bencileşmiş bedenler.
tutunduğumuz hayaller büyüyünce bile hüsranla biter.
Tıpkı kabusla uyanan çocuklar gibi.