Bu son mektuptu yazdığım.
Bir daha yazmayacaktım.
Veda etmeliydim bu sevdaya artık ayrılık kaçınılmazdı..
Babam duysa ne der nasıl olacaktı? bitirmek son mektubu yazmak gerekiyordu.!!
Sevgimi en içten satırlara dökerken ağlıyor bu işin olmayacağının izahını yapıyordum.
Maddi imkanları iyi değildi, başka bir şehirden gelip beni istemeleri halinde bile babam vermeyecek, sadece maddi bir külfetten başka bir işe yaramayacaktı.
Gelmemesini söylüyor ne olursa olsun asla onu unutmayacağımı anlatıp mektubu yolladım.
Giden mektuplar onun köyüne değil önce şehirdeki abisinin çalıştığı iş yerine gidiyordu.
Babası, Annesi, abisi geçici bir sevgi gönül eğlencesi sanıyorlardı sevgimizi..
Abisinin bu çoçuk ve kızın gercekmi acaba sevgileri düşüncesi ile son mektubu acıp okuyor..
Okuması ile gözyaşlarına hakim olamıyordu.
Köye son mektup cebinde giderken Babasına sözleri ilk bu oluyordu..
İneğini mi ? keçini mi ? satıyorsun ne yapıyorsan sat bu kızı istemeye gidiyoruz demişti.
Sevdamıza, aşkımıza inanmış tüm itirazları eleştirileri abisi göğüslemişti.
Son Mektubuma beklemediğim bir cevap gelmişti. Haberin olsun Haftaya yola çıkıyoruz oradayız. Umudunu yitirmiş sevgisini kalbine gömmek için yazılan son mektupa Ummadığım mektupla cevap geliyordu.
Bu günkü yuvamın temeli oldu aşkta sebat ve umut samimiyet varsa, Mutlaka sonu saadettir.