Ailen söz konusu olunca bir başka ağlarsın..

Sevince  başka yanarsın..

İnsan  ailesi için bir başka yanıyor yüreği, her ne kadar olup olmadık şeye kırılıp surat assak ta bir şeylere kızıp omuz silkeleyip, umursamaz görünsekte içimize onların üzüntüsü halinde bir kor ateş düşer içimize.

İster bu duyguya kan bağının etkisi diyin, ister  sevgi, yada vefa ve bir şeyin dürtüsü diyin fark etmez ama içten bir sesleniş ile yeniden  sarılırız Ailemizden dara düşmüş bireyine.

Beraber çorbaya kaşık salladığın kardeşin olur bu bazen ablan  olur bazende abin..

Seversin hemde nasıl seversin..

Nasıl sevdiğini bir Rab-bin bilir..  Sen bile nasıl ne kadar sevdiğinin farkında olamaya biliyorsun.  O dik başlı bazen asi duruşunda bazen umursamaz olan sen Ailenden birinin canı yanınca ciğerin adeta sökülür, hele ki dara düşmüşse işte asıl  o zaman dahada fazla yanarsın..

Hani Türkü de derya “Bir ah çeksem şu karşıdaki dağ yıkılır ”  öyle işte içinde büyük volkanlar kaynar adeta..

Ağlanacak durum varsa  hele ki o zaman işte en çok o zaman göz yaşına ortak oluruz..

Sevgimiz gibi gözyaşımız da sessizce akar vefa nehirlerine iştirak eder.

Yardım edemediğimiz duygularımızın dilsiz olduğu anda dualara karışır efkarlı sesimizi işiten  Es-Sami olan Allah cc işittiği bir kalpten kopar feryadımız..

Riyasız, sessiz  ve acıdan bir ah dökülür dilimizden, seviyorumun vefası olarak mühürlü mektuplar misali. İşte bu duyguların  yoğunluğunda anlarsın Aile ne demek, ve işte en çok bu zamanlarda anlarsın neden Allah Celle Celelüh  neden Aile bağlarını koparanları cehennemle  tehdit ettiğini..

Ağlayan kanından canından bir parça olunca, Sen ağlayamasan da o şiddetli duygu anında Aile ne demek anlarız.