Bülbül’de benim Gül’de

Hz Mevlana k.s sözü ile yürüsün kelimelerimiz…
Öyle kolay değil Gül koklamak, Gülü tutan ele diken batarken acısını  duymamak.
Bir Aşk’a gönül veren, o aşkın kapısında yatmalı…
Güneşi görünce bir başka yapraklarımı açıyorum, Güneşim sen olunca.
Karşıdan bakmakla olmuyor ya,  Bülbül Gül’ün dalına konmayınca dile gelmez ya öyle işte..!!
Dalına konacak koklayacak , kokusundan  sarhoşa dönecek kendinden geçecek bülbül dile gelecek.
Aşk’a ait sözlerde hep ilk kelimeyimdir ama.!!!
Karşımda sen olunca ben ben değil sen oluyorum..
Eline alacak biraz koklayacak ve atıverecek beni…
Ayaklarının altında ezilip, kaybolup gideceğim…  Hiç olacağım seninle…
Suyumu yaradan bahşetmiş Aşk diyarından , Toprağında almışlar bu fani dünyadan ,

Ne ayrılık var gül ile bülbüle.. Ne de  vuslat vardır Aşk’a düşene..

Bülbül’de benim Gül’de …

Gül’de benim dikende..

Aşıkta benim Maşukta ..

Sende Bensin, Bende Sen..

Oysaki ne sen vardın ne ben var olan sadece Aşk’tı ama sadece bilene..