Kalemi elimize alalım bakalım…
Dokunalım bakalım neler olmuş,
Gözlerimiz şahitlik etsin aydınlığa…
Savrulsun kağıtlar havaya …
Havaya girmeden, tevazuca…
Güzel sözlerinin noktasında bile yer almamak…
Yorgun yılların izini omzumda taşıyamaz oldum artık,
Güne merhaba dediğim güneş aynı,
Işığını da sıcaklığında korurken,
Yanında üşüdüklerim var artık,
Sınamadığım, yabancısı olduklarım..
Zorlamadan hatıraların güzel izlerini gölgelendirmemek için,
Gitmek gerek adının başına vefasız deseler de…
Bazen gitmek gerek.
Sofrasına oturduğun yanlızlığa ,
Elhamdülillah diyerek dua ettiğin uzaktan baktığın dostların var..
Sessiz girdiğim satır arasına,
Nokta olamadan terek etmek cümleyi.
Varlığımız kızgın kor gibi yakınca cümleyi.
Üzmemek gerek kalplerdeki müziğin sesini..
Bir gün duaya açılan gönüllerde,
Kim bilir adımız dilden kalbe düşer belki de.!!
Yazı kağıda manzara olur, okuyanın gönlüne..
Kimi zaman yazmak çok basit , okumak daha zordur…