Ana Sayfa » GenelŞiir » Kim Babacığım;

Kim Babacığım;

Yıllar evvel karalanmış sayfalarda buldum acımı.

Sana  seslenişim,  Dualarım yankılanmış sayfalarda..

Gitme.!!  deyişim  düşmüş  sayfalara saklanmşım yine orda  kalın defter aralarına.

Hastalandığın o günlerde baş ucundan ayrılmazken,  gözyaşlarım değil sakladığım hıçkırıklarım vardı..

Ölümünün korkusu, ayrılık endişesi ile sinmiştim salonun en  köşesinde olan  sandalyede..

Veda etmek zordu benim için..  Uzaklaşma Babacığım ne olur bizden yazılmış sayfalara..

Gözyaşlarım düşmüş  günlüğüme, Allah’ım bizlere bağışla onu diye yakarışlarım var..

Yapamam ki ben Babasız diye haykırışlarım..

Korkularım var, bir hata yaparsam kim  uyaracak beni.

Kim uyandıracak  sevgiyle sabah namazlarına. kim  örtecek üstümü sen gibi.. Kim ? seslenecek bana sen gibi..

Kim Baba.? Kim!  beni cennete sürükleyip cehennemden uzaklaştıracak sen gibi..

Dünya beni  sıktığında kim sen gibi  teselli edecek yavrum Dünya gelip geçici diyecek..

Kime yaslanacağım! ben  dağ misali babacığım…

Geçmişte  defterime  not  düştüğüm bir yazıydı bu.

İnsan   unutamıyormuş ama sadece  acıya alışıyormuş yıllar sonra bu yazıyı okuyunca bir kez daha anladım.!!

 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir