Saklanıyorum kendi içimde ki benden.
Sağır kesildim içimdeki gönül sesime,
Belkide hırçın çocuk misali saklandım gurur dağının ardına.!!
Susturdum ne varsa ,,
Büyüdüm demek mi istiyordum acaba herkese,,
İçimde yaşayan çocuğa inad.!
Acı hissetmiyor muyum onumu ispat etmek mi derdim onuda bilmiyorum.?
Ne kadar inkar etsem de sızıyor acılar bazen kapanmış yaralardan..
Gönül acısı bu ya illa yaşartıyor gözleri..
Öyle çocuk misali saklanıyorum işte.! Acı çektiğim en demli saatlerde.
Az gurur, az öfke, azda sitemler ederek kendime saklıyorum sahiplendiğim tüm sıkıntılarımı,
Yalnızlığım bana dost gecenin zifir karanlığında,
Ve bir tevekkülle uyanıyorum o meyus mükedder hislerden, sabahın müjdeleyen Ezan saatlerinde..