Sen konuşurken, ben denizin maviliğine dalıyorum..
Hayaller kuruyoruz.
Ben giyeceğim gelinliği, sende giyeceğin damatlığı anlatıyorsun.
Sen lacivertti seviyorsun ben siyahı.
Sen gülü seviyorsun ben papatyayı.
Sen konuşuyorsun ben dinliyorum.
Sen konuşunca yanındayken dinlediğimi anlamayacak kadar seni özlüyordum.
“Sevgilim”
Çılgınlar gibi aşıktım sana..!!
Kahkaha ile gülerken bir anda gözlerim doluyor ..
Çörekleniyor içime ayrılık korkusu…
Yaşamadığımız ayrılık korkusu ve hüznü bir bıçak gibi saplanıyor sineme..
Silerken gözlerimi yine sesin yankılanıyor kulaklarımda…
Güneş Batıyor…
Gitsek mi geç oldu dedin .!!
Hayallere orda virgül koyuyoruz.. Nokta koyduğumuzdan Habersiz..
Güneşin batışını bir daha beraber izleyemeyecektik oysa.!!
Güneş batıyor sevgilim battı da,
Karanlıklara gömmesi gerekiyordu aydınlığı, dinlemeye çekilecekti yorgunlar…
Meğerse sevgimizin üzerine çoraklandı o insafsız karanlıklar.
..
Hissettiğim ayrılığı hasreti şimdi yaşıyorum..
Artık sen varken gibi koşmuyorum rüzgarla yarışır gibi..
Sen varken gibi elmayı ısırarak yemiyorum.!
Sen varken gibi, denizin maviliğinde film izler gibi düşlediğimiz düğünümüzü izlemiyorum..
Çocuklar gibi sana kızıp yolun ortasına kaldırımlara oturmuyorum…
Bileğimden tutup çöktüğüm kaldırımdan kaldırıp sinesine aşk’la basacak bir sen yok artık.!!
Kimse sen gibi sevgiyle Aşk’la bakmıyor gözlerime.!!
Sen gibi ağlama çocuk demiyor…
Güneş battı, bir daha doğmayacak mı dersin ??
”SEVGİLİM”