Ana Sayfa » Genel » Sokak Kedimiz

Sokak Kedimiz

Bir sokak kedisinin yavrusuydu minnoş, annesini kaybetmişti.
Terk edilmiş yada kaybolmuş. Gelen miyavlama sesi ile pencereye çıktığımda apartmanın bahçesinde miyavlıyordu.
Sesi adeta beni pencerenin kenarına götürmüştü ne güzel sesi vardı.
En güzel müzik nağmelerinden daha güzeldi.
Perdeyi aralayıp baktım, içimden onu eve almak geçti.
Sokak kedileri hırçın olur diye içimden geçti. Ya tırmalasa beni?
Ya açsa? gibi sorularda sorup duruyordum kendime.
Daha kediyi aşağıdan alacaktım. Annem bana kızabilir di. pire vardır, bunda neden getirdin.! Onlarca olumsuzluklar geldi bir anda aklıma.

Ne olursa olsun, azar işit semde aklıma gelen sorulardan sıyrılıp kedinin masumiyetine kapılıp onu izliyordum.
Adeta sanki beni al dercesine yuvarlanıyor seni tırmalamam der gibiydi.
Ürkekliğimi kendi kendime sorduğum onca soruyu sanki sezmiş duygularım nispetince tüm sevimliliğini kullanıyordu.
O’nu almam için ikna ediyordu.

Kediyi almalıydım karar vermiştim.
Kediyi eve alıp geldiğimde gözlerinde iltihaplanma olduğunu fark ettim.
O’nu bana getiren sebep açlık değildi.
Daha önce bu göz iltihabı vakasından bir sokak kedisinin yavrusunun kör olduğunu görmüştüm.
Hemen bir Eczane gitmek gerekiyordu, sütünü falan bırakıp beslenmesini izlerken o arada göz damlasını da almıştık.

Sokak kedisine hiç benzemiyordu, sanki adeta eğitilmiş, minnet duygusunu sergiler gibi evin hiç bir yerine pislemiyor ve rahatsızlık verecek hiç bir şey yapmıyordu.

Bir ara sabah uyandığımda kedi yoktu. Ortalıkta görünmüyordu. Koltukların arkasında altında olmayan bu yavru kedi neredeydi ki.
Gözüm Televizyon ünitesine ilişti. Altta bulduğu boşluğa girmiş, bulduğu bir saç tokamı kendine yastık edinmişti.
Kadife saç tokası.! Acaba? onda annesinin yumuşaklılığını mı sezmişti yada sıcaklığını mı.? Kimsesizliğinin soğukluğunu ona başını koyarak mı avutuyordu..

Masumiyeti öyle güzel öyle şirin diki o anını resimlemiş tik. İyileştikten bir kaç gün sonra yanında kardeşini ile gelmişti..
Miyavlama sesi ile uyandırıyordu bizi yine.
Sevmek için tekrar bahçeden onları aldığımızda kardeşinin de gözünde bu hastalığın olduğunu fark ettim.
Adeta bu kardeşim de hasta der gibiydi.
Sevimlilikleriyle her şeyi anlatıyorlardı.. Kısa süre sonra ikisi de iyileşti.. Şimdi de kocaman birer sokak kedileri.  Vefası olan kediler!! Kediler nankör olur diyenlere inad.

Gördüğünde bizim ayaklarımıza dolanan bir Minnoş ve Maviş.

Bu bir sokak kedisiydi ama! Hali ile sevgisini hissetiriyordu..
Sevgiyi merhameti onlardan esirgeyen insanlara bir şey anlatmak istercesine.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir