Seviyorum.!
Öyle çok sevdim ki, öyle çok sevdim ki, KORKTUM..
Sevginden korktum. Öyle çok seviyordun ki sendeki Beni, Hayranlığım arttı sende gördüğüm Ben’e
Kimse sevmemişti senin gibi, Şiirler bile yeniden anlam kazandı gelişinle, ve yenide anlamlandı şarkılar artık acıyı anımsatan şey dinlemek istemiyorum..
Sonbaharda olsa da yüreğim, ilkbaharları yaşattın gelişinle. Çiçekler açmaz bu mevsimde derler ya yalan..!
Sevgimin habercisi misali bahçemizdeki gül ağacı güller açtı iki gül sen ve ben gibi.
Demek ki aşk gelince mevsimi yokmuş sevdaların. Bir hoşluk kapladı içimi, bir güzellik bir esenlik.
Seviyorum seni ,
Galiba sandığımdan çok seviyorum, korkularımı unutacak kadar.
seviyorum.
aşk dediğin
bir başka nabızda atmaktır
hiç bilmediğin bir duayı
ansızın ezbere okumak
gökyüzüne kanat çırpmaktı aşk dediğin gülüm bedene bir beden büyük gelmesidir ruhun… Çok güzeldi emeğine yüreğine sağlık
Yüreğin sonbahar senin
Yapraksız bir ağaç
Bu mevsimde bile
Yemyeşil durduğunu
Sandığın
O ulaşılmaza sevdalı
Benden beter ümitsiz
Ellerin kış senin
Isıtamaz ellerimi
Kendi buzlarını çözmeden
Bembeyaz uzun bir kış gecesisin
Karanlığı olmayan
Gözlerin bahar senin
Kuşlar gibi gülümseyen
Gözlerinde bir bahar dalı
Gözlerinde bir kelebek
Uçup konsa
Gözlerime
Ellerime
Yüreğime
Sonra da hep yaz olsa
Beraber erisek
Sıcak kumlarda
Güneş ışığı gibi..