Küçücük bir kasabanın.. çoğu katolik, azı Müslüman .
Bir yanı cocan at, öte yani muz kokan, sokakların dayım işte.
Ramazan’ın ilk günü tanıştık, nasıl bilebilirdik ki bir ay burada kalırdık..
Filipinlerin küçük kasabası ilgan city kendi gibi ahalisi de mini mini…
Belki kültürü bize ters olan, ama ne versen kanaat edip mutluluğu yakalayan..
Yalnızca güleç yüzümüze bile hayran bakan, tarifi zor takdiri Elzem insanlar…
Çocuk her yerde çocuk, ne tamdır onlar nede buçuk…
Bir ahiret dostum oldu burada, yerden bitme bir bıcırık…
Nasıl oldu bu dersen, anlatayım hele dinlersen.
Bir ramazan alışverişi idi niyetim, yakıcı gün ışığında haşlanmaktı diyetim..
Bir arkadaşım ve ben, bir hatadır, alışverişe çıktık güneş tam tepede iken..
Malum. oruç açlık susuzluk dorukta..gözlerimiz raflar ve tezgahlarda…
Ne gördüysek topladık bir bir, taşırız diye düşündük elbet… Allah kerim…
Dedik ya minik bir kasaba, poşetlerde aynı ,minicik..
Üç tanesini takıyorsun bir parmağa, bitti tamam dönelim artık…
Ama epeyce taksi aradık, taksi beklerken sıcakta iki kehribar…
Hayal görüyoruz dedik zaar, zira koca koca poşetler koşuyordu bize .
.
Meğer arkasında, Yavrucak varmış görünmüyordu göze, feraseti keskindir ticaret erbabının…
Karlı olacağını düşünmüş, Yavrucak bize poşet satmanın…
Ne yalan söyleyeyim güzel fikirdi pek, düşünmeden evet dedik bu fikre hemencecik.
Beş yaşlarında bir çocuk idi, ne çok sessiz ne cebbar idi..
Yardım etti bize doldurduk poşetleri bir bir, parmak uçlarımıza kan gitmeye başladı şükür…
İşaret etti iki dolarmış dört poşetin fiyatı… aradım bulamadım cebimde o iki zevatı..
En küçük param elli dolardı verdim.. şaşkınlık la birde ne gördüm.. büküldü boynu..
Başladı poşetleri geri boşaltmaya.. benim gücüm yetmez dedi bu parayı bozdurmaya.
O an almıştı beni benden onun bu güzel ahlaki.. vermeseydim hakkini nasıl ikna ederdim sonra KADİR İ MUTLAK ı…
Sen koy dedim ey küçük dersiam o poşetleri geriye, bu elli dolarda benden sana hediye..
Az evvelki hüzünlü yüze bir ay ışığı oturdu.. sevincini tüm ilgan city ye Çığlık çığlığa duyurdu…
Koşarak uzaklaşırken kayboldu çıkardığı tozun ardında, onun eli ile kim bilir niceleri sevindi..
Çocukta görürsün ancak böylesi bir ahlaki.. onlardır ancak saflık ve temizlik ve nice güzellik dahiı…
Yazan: Paşa Varol