kim bilir belki bugünü adlandıran ,
belkide bugüne iz bırakan geçmişin aynası
gözyaşlarıma dur diyebilmek yatıryor içimden ,
kocaman dünyada nefes alıp vermesi kolaydır da,
birinin nefesi olup, onda can olmak zordur
o nun için baktığında,kendin için yaşadığını hissetmek
tad almak güneşten doğadan ve huzurdan bir parça yüklemek adeta kendine
sessizce görüp arkasından tam seslenecekken, hayatında vaktini alıpta değersiz geçmesin zamanı diyebilmek
kendini atabilmek yerlerin en altında,kızgın sessizlik alevinde pişmek…
acı çekmek değil ki bunun adı ,
kendine gelip daha düzgün adım atabilmek..