Bir gün buz ve su dile gelir…
Buz dese ki ey su!
Bana kendini göster!
Su cevap verir: Senin hilkatin benim. Sen kendine ayrı bir vücut verip bana ayrı bir vücut verirsen arınmaklığın lazım gelir ki suyu bulasın.
Peki ne yapayım der, buz.
Sen şu sahte benliğinden bir eri.
Ben o zaman ortaya çıkarım.
O vakit beni görürsün.
Ey nefsim,
Sen de benliğinden kurtul ki
senden de Hak görünsün…
” Kulluk iki mertebedir,
birincisinde nefsine bas,
ikincisinde Allah’tasın.”
Her suyun kendine göre akışı vardır.Bazıları büklüm büklüm akar,bazısı durgunluğu sever,bazısı da Coşkun akmayı sever…
Coşkun akar bir sel olur Çağlayıp bakar ağlarım, günahlarım düşleyerek boynumu büker ağlarım…
derdiki anam ya su gibi aziz olmalı insan,yada o duayı eden evlat….