Namaz kılarken birden kapının aralandığını hissettim içeriye sessizce süzüldü.
Odaya girip kapının ardına saklandı, küçücük bedenini gizlemeye çalışıyordu.
Komidinden aldığı parfümü önce inceledi kokladı orda olduğumu bildiği halde hem yanlız hemde varım gibi davranıyordu.
Ne yapacak diye merak ettim.
Once havaya sıktı parfümü sonra namazda tepki veremedigimi görünce duvara sonra yere sıktı.
O an istemeden beni düşüncelere sürükledi.
Bu çocuk kadar masum olmayı istedim.
Hata yaparken utanıyor saklanıyor üstünu örtüyordu.
Yanlış yaptığı bir şeyin farkındaydı buna engel olamıyordu. Yaptığı tek şey bunu saklamaya çalismaktı.
Biz büyük bireylerde bir hataya düşerken bile bile günah işlerken o haya o mahcubiyet bizde var mı?
Allah’ın varlığına iman etmişken günah işleme gafletine düştüğünüzde veya düştüğümüzde hiç saklama gayretini gösterdik mi?
O küçücük çocuk o haliyle ne çok şey anlattı ne çok hadis çınladı kulaklarımda.
En iyi sır tutan kişi kendi sırrını tutandı. En iyi sırdaş işlediği günahı saklayan ortaya yaymayan başkasına o günahı anlatıp teşvik etmeyendir.
Bir çok günah ve hataya düşen kardeşlerimiz bu yüzden günah isleme cesaretini bulmuyormu ?
O yaptıysa bende yaparım.
Gunahı meşru yola taşıyor.
Biten parfüm şisesinin bittiğini görünce elinden bıraktı kızmam gereken yerde bana ders vermiş iç dünyam da hesaplaşmama sebep olmuştu..
Sabii , deriz ya büyüdkçe gülmeyi unuttuk diye , büyüdükçe kalbimize de siyah lekeleri arttırdık sanırım .Keyifli ve düşündürücü bir paylaşım emeğine sağlık
Namaz kılarken bu kadar etrafında olup biteni detaylı takip edebilmek de ayrı meziyet.