Ya Vedûd!
Kaldır peçeni gönlümün hicranlarından.
Yak sonsuz kudretinle tüm beşeri mahcubiyetlerimi.
Bana ait olanın -benim olmakla- bana yaptığı fenalığı yine benden başka kim başarabilir ki?
Ben, bir tek benin barındırdığı binlerce benden, bir o bene bir bu bene koşuşturmaktayım.
Sükunet istiyor ruhum.
Dinsin artık poyrazlarım; tüm müstebit sözler halvetinde sussun.
Aynalarıma şimdi sanrılar doldurdum.
Beklemekteyim.
susuyorum.kendi mağarama gizleniyorum .ve ben seni buluyorum hücrelerimde
kanım yenileniyor seni düşününce
ve ölmesi mümkün olmayan tek şeyi
sevgiyi buluyorum ruhumda sessizce…. yazan arkadaşın emeğine sağlık inş