Bu yazıya başlarken duygusal olarak nerden başlanabilir yada yazılabilir bilmiyorum.!
Pekte önemi yok zaten süslü kelimelerin. Ardında saklanmasın öyle süslü cümlelerin. Kalpten gelsin dile düşsün sözcükler.
Yalın olsun sade olsun. Hissiyatım gibi tüm cümleler kafiyesiz olsun.
Çünkü aciz bir kulum. Çünkü anlatamayacak kadar ifadelerde zorlanacak ruh halindeyim.
Kader (hayat) bizlere hep sürprizlerle dolu olarak bizi karşılıyor.
Umulmadık anda bir sıcak tebessüm yada hüzünlendiren acı anlarda sizi yeniden yaşama tutulmanıza sebep olabiliyor.
Ve işte O anlardan bir an içindeyim.
Rabime şükür ve hamd içine düştüğüm saatler. O’nun Kudret ve Azametine bir kez daha şahit olmanın bahtiyarlığını taşıyorum.
Her an O’nun Yüce Kuvvet Azameti devam ederken buna çok nadir bizler şahit oluruz, çünkü gaflet kuyusuna dalmışızdır, şahsım adına en azından böyle.
Bitti dediğin anlarda, bu sefer güçüm kalmadı pes ettiğin anlarda bir el kavrıyor sanki seni.
Sacları ağaratacak, ağaran sacları saadetten tekrar karartacak anlar yaşar insan.
Bunun tarifi yada bu saadettin mutluluğun anlatılması imkansız.
İnsanın O’an başı secdeye düşmek ister..
Rabbim sana sonsuz şükürler olsun deyip dil sukuta gönül ise haykırmaya gözler ise sadece o içten şükre iştirak etmek istiyor.
Herkezin hayatında en dayanılmaz acılar oluyor.
Dünya sıkıntıları, hatta sevdiklerimizin ölümlerine şahit oluruz.
Ama Allah’ın rahmeti öyle geniş öyle büyükki akıl alır işi değil.
Her kararan bulut yağmur taşıdığı gibi, her acıda sabırdan sonra kuluna rahmet ve saadet olarak geri dönüyor.
Biliyorumki ? Bu nimetti hak edecek hiç amelim yok iken sadece bu Rabbimden bir ikramdı..
Sevemenin en yalın hali en güzel hali ile Rabbim bir kez daha beni şereflendirdi.
Bu sevgi öyle sevgiki Allah’a yaklaşmaya vesile oluyor.
Nasıl bir his olduğunun nasıl bir feyiz tad verdiğini anlatmak istesemde anlatamam.
Sevmek nasıl bir şeydi? Bunca günümüzde riyakarlığın içinde unuttuğumuz değilmiydi sevgi? Sevdiğimizi sandığımız onca şeyden sıyrılıp sevmenin ne olduğunu sevilmenin ne olduğunu sevginin hakikatine vardıran hatırlatan Rabbim’e şükürler olsun.
Hüzün dili susturur sanırdım, Meğerse birde saadette varmış dili bağlayan.
Ölmek istiyor insan ölmek.. Ölüp Rabbine varmak.. Rab-bini yakından daha yakından tanımak.
Ne hesap korkusu kalıyor insanda, nede cehennem korkusu, nede işlemiş olduğu günahların düşüncesi.
Sadece Merhamet sahibine duyulan özlem var akılda kalpte dilde..
Sadece o Yüce merhamettin sahibine kavuşmak.
Seni seviyorum Allah’ım.!!
( 31.12.2017)
tevbe kapisinda layiki ile duranlardan…ilk eşikten bismillah deyip gecenlerden….yarim yamalak amelleri samimiyet harmanina saranlardan…curmunun dusuncesi ile yuzu one dusenlerden…merhamet sahibine aczini sunanlardan…..bu hissiyatla surda bir gedik açanlardan….zaman mevhumunda bir O AN’i yasayanlardan…..hislerini fikre fikrini ilme ilmini imana kilanlardan…eyle bizleri rabbim…..hislerini guzel yansitmissin kaleme ehil yuregine saglik
namekan; dualarına tüm kalbi samimiyetimle binlerce kez amin diyorum. İnşaAllah o hal üzereyizdir.
Hislerimi yansıtmakta senin kadar maharetli değilim biliyorsun 🙂 bir şeyler paylaşmak istemiştim.
Teşviklerin için teşekkür ederim sağ olasın namekan