Ne garip haldir, insanın kendi kendi ile konuşması oysaki en çok kendi ile hasbihal eder. İçten içe söylenir bazen kendini, kınar bazen ruhunu okşayan güzel sözler eder. Ama kınadığı kendi nefsi olur, üvndüğü gurur duyduğu ise yüce yaratıcının eserine aktığında bunu hisseder.
H.z İbrahim a.s hatırladım, evine misafir gelmediği gün yemek yemezmiş. Ne kadar acı ve insanı huzursuz eden bir duygudur evinde misafir olan kişi yada kişilerin memnun kalmam hissi. Öyle üzüntü verici ki hiç bir mal veya mülk yada maddi şey bu sıkıntyı telafi edemez. İç dünyamızda bir korku br endişe, birazda abartı galiba diyorum.
Oh be hizmet yok yada ev bomboş diyemiyor insan gelen insan mı ki acaba düşünüyorum, başkası olsa nasıl bakar hani içimdeki acıyı acıtması babında aman başkası olsa umursamaz sana ne oh be ev sesiz sakin ama öyle olmuyor insan evine gelen kişi öyle mutlu huzurlu olsun istiyor ki,
Sofraların tadı etrafında ki coşku belki de,o muhabbet sofrasında ki bereket ayrı bir tadı olsa gerek..ikram edilen nimetlerin kusurlarını arayandan çok,güzelliğini görebilenlerin ışığı yemeklerin bitmesi olsa gerek.İkram ederken düşündüren,bizlere nimetleri ikram edene sonsuz şükran dileklerimizi sunarız…Muhabbetsin vesilesi,dostlukların ve akrabalıkların perçinleşmesidir sofraların tadı…
Harika bir yazı olmuş trbk ederim
EhiL göremediğimiz o kadar çok şey varmış ki sofrada , dikkatlerimizi çekti yazın; emeğine gönlüne sağlık…
Halid beni yazıyı yayınlamakla şaşırttın. Kendi yazıma kendim şaşırdım, yayınlamayı düşünmüyordum, öylesine karalamıştım. bizde misafir vardı sabahta uyuyakalmıştım. Onlarda beni uyandırmamak için çıkıp gitmişlerdi dışarıda kahvaltı yapmışlardı onun mahcubiyeti vardı öylesine üzülmüştüm. kendi kendime kızmıştım o anda hissettiklerimi yazmıştım. 🙂 okurkken gülümseddim 🙂 sağolasın halid seninde emeğine sağlık.
Doğal içten yazının taslakta kalmasına razı olamazdım ; gönlüne sağlık 🙂
Emeğine sağlık çok güzel bir yazı tebrikler..