Sessiz Günler..
İnsan bazen sessizlikler içinde dinler kendini…Çoğu zaman yabancı dil bilmeyen birinin yabancı ile karşılaşınca ifadesini yüksek sesle konuşarak anlatacağını sanır.
Oysaki; karşısındaki kişi sağır değil, konuştuğunu anlamıyordur.. Çoğu zaman en yakın dostumuz arkadaşımız bazende eşimiz duygularımızı anlamlaştıramaz.
Birbirini iyi süzmüş, iki insan için konuşmak bile çoğu zaman gereksiz hale gelir.
SESSİZLİK EN BÜYÜK ÇIĞLIKTIR..
Bazen çok sevdiğimiz birinden gelen olumsuz kelimeler bizi yıksa da edebimiz saygımız ona , sessizliği doğurur ki o en büyük dersi alır.
Anlayana elbet..
Hayallerimiz bile sessizlikle yürürler. Özellikle gecenin sessizliğinde perçinleşen ılıman atmosfer
bizleri kendimizle baş başa bırakır…
Kendi SESİNİZİ dinleyebileceğiniz güzel günler dileği ile…